Wat de GRIP Methodiek voor Marloes betekent
“We zaten met z’n allen toch wel in een afwachtende houding. We hoorden vanzelf wat we geacht werden te doen. En welke koers we zouden varen. Nee, we voelden ons niet echt betrokken. Laat staan verantwoordelijk voor wat de directie met het bedrijf wilde. Totdat we de GRIP-Groeisessies doorliepen.”
- Werkplezier & samenwerking
- Organisatie & individu
- Werk & privé
Marloes werkt voor een middelgroot productiebedrijf in de foodsector. Het familiebedrijf was no-nonsense. Oprichter en directeur Hans stuurde via een klein MT zijn mensen aan. Hans had 31 jaar groei achter de rug. Van een kleine detailhandel, maakte hij een industrieel bedrijf met 200 mensen. Naast particuliere klanten, haalde hij de ene na de andere keten als klant binnen. Maar de laatste jaren stokte de groei. Hans behaalde zijn doelstellingen niet meer. Zijn productielijnen verouderden. En medewerkers kwamen niet in beweging als zijn MT een nieuwe koers wilde inzetten.
Marloes is een oudgediende en werkt al 18 jaar voor Hans. “heel eerlijk, de swung was er uit. Het gevoel van er met z’n allen voor gaan, was weg. Ook ik begon het wel te geloven. Ik moest nog een jaartje of 10 en zo voelde het ook. Ik zou mijn tijd wel uitzitten. Voelde dat goed? Nee, maar ik was ook niet bij machte om de negatieve spiraal te doorbreken, waar we als bedrijf en ikzelf in zaten.”
Hans schakelde een externe GRIP Practioner in om een aantal gesprekken te leiden met zijn MT en medewerkers. Het bleek pijnlijk duidelijk dat de samenwerking tussen MT en teams en binnen teams vastzat. En niet alleen het gevoel van ‘samen de schouders eronder’ stond op een laag pitje. Medewerkers gaven ook aan geen hoge dunk te hebben van het MT.
“Wat ik ook probeerde, mijn MT kreeg het niet voor elkaar”
Hans besloot de GRIP Methodiek in te zetten en specifiek de Groeisessies. Eerst werd het MT op ‘cursus gestuurd’. In eerste instantie ging het vierkoppige MT argwanend naar de bijeenkomsten. Dit veranderde snel. Al na 2 van de 4 sessies was er een hernieuwd enthousiasme. De spiegel over de eigen verantwoordelijkheid van het MT was verhelderend: “We hebben medewerkers de afgelopen 5 jaar eigenlijk nooit echt deelgenoot gemaakt.”
Meteen daarna volgde de GRIP Groeisessies voor Marloes en co. “Wow, wat een ervaring. Binnen no-time zagen we dat ook wij het allemaal maar lieten gebeuren. Dat we alle perikelen over ons heen lieten komen. Noem het slachtofferrol, waar niemand zich happy bij voelde. De Groeisessies leerden hoe we weer eigenaar kunnen zijn van processen en samenwerking. Wat onze verantwoordelijkheid is in de doelstellingen. Hoe we elkaar daar positief op kunnen aanspreken. Hoe we optimaal gebruikmaken van elkaars emotie en ‘zijn’. Ik ben anders gaan kijken naar het bedrijf, mijn collega’s en zeker ook naar mijn eigen rol. Ook privé merk ik het verschil. Ik pas de lessons learned nu toe op mijn werk en thuis. In beide werelden voel ik me meer betekenisvol.”